මේක කතාවක්
වචන එන්නෙ නැති රෑක
වේදිකාවක්
උබ රගන ජීවිතේ
ගස් කොලං වල මල් පිපෙන
ඒක සත්තයි දිනක
සුවය සහනය
හිත් බෙදාගත් අපි අපිම.
උබ නිවූ ඒ ගින්න නොදනී
කිසිවෙකුත්
නොඇවිලුනු ලැව් ගින්න
වියංගය අද මංමුලාවී
තනි වෙලා එන මගක
ඉතිං කොහොමෙන්
කියන්නද
සේපාලිකා සුවද...
No comments:
Post a Comment